جای خالی برندینگ در توسعه شهری

در طول دهه های گذشته برنامه های توسعه ای مختلفی جهت پیشرفت و رشد شهرها در ابعاد گسترده توسط متخصصین و سیاست گذاران حوزه های مرتبط با مدیریت شهری در کشورهای مختلف اعمال گشته و نتیجه اجرای هدفمند و باثبات چنین برنامه هایی در ساختار و شاکله شهرهای مدرن و توانمند امروزی در سطح جهان قابل مشاهده است.

یکی از مهم ترین استراتژی ها در روند سیاست گذاری های برنامه ریزی شهری مفهوم نوین برندینگ شهری است که به عنوان برنامه ای مکمل در کنار مفاهیم و برنامه های مدیریت و توسعه شهری در راستای ساخت، ارائه و معرفی تصویر و برند شهر به گروه های مخاطبان نقشی اثرگذار را در دهه های اخیر در رشد شهرها داشته است. شهرهای پیشرو در جهان که به نماد اصلی کشور خودشان بدل گشته اند شهرهایی هستند که علاوه بر برنامه های عمرانی و اجرایی در روند توسعه شهری استراتژی برندینگ شهری را بعنوان راهبردی مکمل اجرا کرده اند.

بسیاری از شهرها با اجرای برنامه های برندینگ شهری همگام با سایر برنامه های توسعه شهری توانسته اند با تجمیع متخصصان و ذینفعان مجموعه های مختلف بخش خصوصی و دولتی در برنامه های میان مدت و بلند مدت هویت شهر خود را بازسازی و در جذب سرمایه گذاران اقتصادی و توسعه گردشگری موفقیت های چشمگیری کسب نمایند.

شهرهایی که ظرفیت ها و پتانسیل های خود را با برنامه ریزی بلند مدت و پایدار به مزیت و هویتی رقابتی برای خود در عرصه ملی و همچنین کشور در عرصه بین المللی تبدیل کردند تا بیش از پیش فرصت ها و امکانات جذب منابع و سرمایه را بوجود آورند اما مهم ترین اصل در دست یابی به این اهداف و شکل گیری این شهرها در دنیای امروز مطالعات و برنامه ریزی بلند مدت و همچنین همگرایی مدریتی در تمامی سطوح بخش خصوصی و دولتی بوده است که با تبیین برنامه ای مشخص نقش تمامی ذی نفعان را به صورت شفاف تعیین کرده و در چارچوب زمانی اختصاصی به اجرا در آورده است.